Editie 2019 van de Zorgwerkgever van het Jaar-award bracht op 25 april weer het kruim van de Vlaamse zorgsector samen in de Gentse Eskimofabriek.
“En, zenuwachtig?” Zo klonk het meermaals in de richting van een paar aanwezigen op het Zorgwerkgever van het Jaar-event. Het zal wel zijn, want binnen een uur of drie wisten ze of ze al dan niet een jaar lang het stempel van een van de tien uitgereikte awards op hun virtuele en fysieke revers zouden mogen dragen. “Dat zegel geeft een ongelooflijke boost in je communicatie naar de buitenwereld”, vertrouwde een van de deelnemers me toe.
Het klapstuk van de avond zou natuurlijk de trofee van Beste Zorgwerkgever worden, maar in de aanloop daarnaartoe werd er veel méér gefêteerd. Er zouden eerst negen deelawards worden uitgedeeld, voor categorieën die reikten van de thuiszorgorganisatie van het jaar tot die van de zorgpersoonlijkheden van het jaar. En voor wie niét deelnam was de avond vanzelfsprekend een uitgelezen netwerkopportuniteit.
Netwerken
De ongeveer vijfhonderd aanwezigen hadden zich netjes getooid in kostuums en baljurken, en organisator ZorgAnders had de hele avond zo gestructureerd dat de kansen om met iemand in gesprek te geraken optimaal waren: de voorgerechten en het dessert werden in een walking dinner-opstelling geserveerd, zodat de aanwezigen niet de hele avond beperkt zouden zijn tot diegenen waarmee ze aan een ronde tafel zaten tijdens de prijsuitreikingen.
Nadat de aanwezigen dan toch naar de tafels werden geleid, stelde vrt-journalist Riadh Bahri – na een muzikaal intermezzo van cabaretband ’t Schoon Vertier – de drie eerste awards voor. Het beeldje voor Thuiszorgorganisatie van het Jaar ging naar Thuisverpleging Polet uit Beveren, dat vanuit een éénmanszaak uitgroeide tot een thuiszorgorganisatie met 80 verpleegkundigen die, zoals oprichter Carl Polet het op het podium omschreef, “alle zorg onder één dak” levert.
Evelien Van Hyfte, operationeel directeur van ZorgAnders, prees bij aanvang van de awardceremonie nog datgeen wat alle aanwezigen die avond naar huis konden nemen uit de vele succesverhalen die ze op het podium zouden zien passeren. “Het is een verzameling best practices, die laten zien hoe dynamisch en innoverend onze zorgsector vandaag is.” De award voor Woonzorgcentrum van het Jaar bleek bij uitstek weggelegd voor zo’n best practice: woonzorgcentrum ’t Prieelshof in Lede charmeerde de jury met zijn bewonersparlement, dat de principes van Active Aging vooropstelt en bewoners meer in een positief en participatorisch daglicht ziet.
No nonsense
Het Ziekenhuis van het Jaar, Universitair Psychiatrisch Centrum Sint Kamillus in Bierbeek, schitterde met zijn grote aandacht voor vorming en samenwerking met scholen en universiteiten, onder meer in de opleidingen. Volgens algemeen directeur Hendrik Van Malderen bekroonde de award “een omwenteling die onze organisatie heeft doorgemaakt.”
Vierde award ging naar een zorgorganisatie in de categorie ‘Andere’, en dat ‘anders’-zijn is iets wat de laureaat duidelijk typeerde: VillaVip, een organisatie die de zorg voor mensen met een beperking decentraliseert naar kleinschalige woningen voor maximaal tien bewoners. Die worden telkens gerund door een koppel, dat dag en nacht, lief en leed met de bewoners doormaakt. “Deze award is niet voor ons, maar voor de fantastische koppels waarmee we samenwerken”, opperde medebezielster Valerie Dujardin. “Hun hart voor de bewoners is de kracht van ons concept.”
Het hoofdgerecht dat na die vier eerste awards volgde was typerend voor de filosofie van ZorgAnders en Planet Group, het dienstenconcern waaronder de uitgever van dit blad huist: de gasten kregen – zij met bepaalde restricties in het dieet niet te na gesproken – stoofvlees met friet of krieltjes. “We willen deze avond in alles wat we doen laten zien waar we voor staan: een no-nonsense-aanpak”, zei Planet-ceo Sam Baro. “Geen fancy sterrenkeuken, maar goed bereide, goeie kost, die zo goed als iedereen weet te appreciëren.”
Vleugels
De Eskimofabriek, een negentiende-eeuws textielatelier dat vandaag een evenementenhal is, wist vorig jaar iets meer dan driehonderd aanwezigen te accomoderen voor editie 2018. Een jaargang later waren dat er dus al vijfhonderd. “De no-nonsense-aanpak werkt”, zegt Baro. “Mensen die in de zorgsector werken appreciëren dat. Hun werk laat hen weinig tijd voor poespas.”
Dat gold ook voor de award voor de zorgorganisatie die de mooiste branding wist voor te leggen: het voormalige Maria Ter Engelen uit Klerken, een expertise- en ondersteuningscentrum voor mensen met een verstandelijke en/of meervoudige beperking, dat zichzelf herdoopte tot De Vleugels. Alles zit hem in de metafoor, zo stelde algemeen directeur Bruno Vanbeselaere toen hij de prijs in ontvangst nam namens zijn organisatie: “mensen met een zware beperking vleugels geven.”
De Beste Externe Marketing-award was voor Algemeen Ziekenhuis Damiaan uit Oostende, dat een heuse miniserie opnam rond zijn personeel. Algemeen directeur Peter Verhulst: “We vonden hier de geknipte manier in om potentiële medewerkers te laten zien hoe geestig het is om bij ons te werken.”
De award voor het Intern project van het Jaar reikte de jury uit aan de Praatplaat van Den Dries, een voorziening voor personen met een verstandelijke beperking uit Evergem. “Zo’n patiënten hebben doorgaans weinig toegang tot nieuwe media”, zei directeur Luc Verbeke op het podium. “Door hen die toegang te geven via de media die ze aankunnen, bijvoorbeeld via spraak, heffen we een drempel op.”
Iedereen ambassadeur
Toen Vlaams Zorgambassadeur Lon Holtzer de achtste award uitreikte, een van de twee beeldjes voor Zorgpersoonlijkheid van het Jaar, opperde ze bescheiden: “Dit zijn de ware zorgambassadeurs. De mensen die dag en nacht op de vloer staan, en de patiënt bijstaan in zijn dagelijkse zorg.” Charlotte Vanderhoydonck, hoofdverpleegkundige aan het Woonzorgcentrum Hof Ter Bloemen in Heusden, mocht van haar de award van zorgpersoonlijkheid in een organisatie met minder dan 50 medewerkers in ontvangst nemen. Vanderhoydonck verlegde, net als Holtzer, de focus naar al haar medewerkers.
De tweede Zorgpersoonlijkheid van het jaar, in een zorgorganisatie met 50 medewerkers of meer, was Hilde Van Loon bij de directie van Wit-Gele Kruis Antwerpen, die zonder dat ze daar erg in had was voorgedragen door haar naaste medewerkers. Het had iets van een lifetime achievement, met haar rijke carrière van 41 jaar.
Danstempel
En toen leidde Bahri de pièce de résistance in: de titel van Zorgwerkgever van het Jaar, uitgereikt door vicepremier Alexander de Croo. Die prees eerst “de gezamenlijke inzet van alle zorgorganisaties om de sector aantrekkelijk te houden. De zorgsector wordt te weinig gezien als een bron van kansen.” Algemeen Ziekenhuis Alma, een fusie-organisatie van de ziekenhuizen van Eeklo en Sijsele, won uiteindelijk de prestigieuze topaward omdat het die filosofie bij uitstek uitdraagt. Het AZ won de sympathie van de jury omwille van een gedurfde zet: de fusie werd meteen ook aangewend als oefening om de hele organisatie te herzien in het teken van de wensen van de medewerkers.
Tot slot werden, het netwerk-cachet van de avond weer indachtig, de ronde tafels verlaten, voor een dessert – fruit of ijs – dat weer in walking dinner-vorm werd geserveerd. En dààrna deed de Eskimofabriek een van zijn andere voormalige gedaantes alle eer aan: de hallen zijn ooit nog een danstempel geweest, in de tijden van de Acid House. Dat werd gepast gevierd met een afsluitend dans- en netwerkevent tot in de late(re) uurtjes.
